Tweede workshop De Broekriem op 12 november in Zeist

Hoe kwam de relatie met De Broekriem ooit tot stand?

Een jaar of acht geleden zat ik zelf ‘in between jobs’. En van LinkedIn wist ik nog niet zoveel. Bas Westland werd toen mijn held. Om twee redenen. Hij ontmythologiseerde de werking van LinkedIn, waardoor ik er mee uit de voeten kon. En hij deed dat voor werkzoekenden, eens per maand, voor niks. Ik vond dat heel bijzonder en besloot direct, dat als ik zelf ooit iets zou kunnen betekenen voor werkzoekenden, ik er ook zou staan. En dat doe ik nu voor de tweede keer.

12 november 2018 deel ik opnieuw mijn kennis op het gebied van besluitvorming met werkzoekenden. Tijdens een workshop van De Broekriem, in Zeist.

Marianne ontkracht in FD 'diversiteits-mythes'

Het onderwerp 'vrouwen in boards' is soms om moedeloos van te worden. Omdat we maar blijven praten, goede voornemens op papier blijven zetten en stellingen blijven betrekken. Toch moest ik er in het FD van 4 oktober wat over kwijt, nu de quota-discussie weer oplaait.

Over de mythe van 'de beste kandidaat' en over passende maatregelen om een 'paardenmiddel' toch te laten werken. Maar ook en vooral over 'de wil en de weg'. Want zo simpel is het uiteindelijk toch ook.

Lees het stuk, als food for thought en ook als aansporing om gewoon in actie te komen. Met onderkenning van het bijbehorend ongemak. Een ongemak, wat ik met alle plezier wat minder ongemakkelijk maak. En daar kan een open en onderzoekende dialoog nog steeds een prima bijdrage aan leveren. Van harte uitgenodigd.

https://fd.nl/opinie/1272649/koudwatervrees-voor-vrouwenquota-bestuur-zet-ons-klem  of https://www.topvrouwen.nl/nieuws/koudwatervrees-voor-vrouwenquota-bestuur-zet-ons-klem

Geen Sherlock Holmes-aanpak in RvC alstublieft, aldus Marianne in het FD

Dinsdag 24 juli plaatste het FD een opiniestuk van mij over het verbeteren van de bestuurscultuur. Met dit stuk reageerde ik op een ingezonden brief in het FD van Theo van Iperen, die pleit voor het instellen van een onderzoekscommissie, als onderdeel van de raad van toezicht of de raad van commissarissen.

Zo'n commissie zou zelfstandig onderzoek moeten doen bij mijlpalen, zoals herbenoemingen, en bij incidenten en niet-pluissignalen. Dat zou bijdragen aan het verbeteren van de bestuurscultuur.

Zijn pleidooi om als toezichthouder ook zelf informatie te vergaren, los van wat de bestuurder je vertelt, deel ik. Maar niet met een onderzoekscommissie.

Een gezonde bestuurscultuur vraagt om wederzijds respect en vertrouwen en om volwassen tegenspel tussen toezichthouder en bestuurder. Als je als toezichthouder je bestuurder niet (meer) vertrouwt, dan is de fundamentele vraag of je met zo'n bestuurder wel verder wil. Daar is geen onderzoek voor nodig.

Bovendien leidt het werk van een incident-gestuurde onderzoekscommissie ook niet tot verbetering van de bestuurscultuur. De kans dat de onderlinge verhoudingen polariseren wordt juist groter.

Een bestuurscultuur kun je alleen verbeteren als informatie halen en delen normaal wordt en door het jaar heen al gebeurt. Als zowel de bestuurder als de organisatie dat ook logisch vinden. Een onderzoekscommissie is dan waarschijnlijk ook minder noodzakelijk.

Lees hier het hele stuk op de site van het FD: https://fd.nl/opinie/1263157/bestuurscultuur-niet-beter-met-sherlock-holmes-benadering

Werkgeversrol Raad van Toezicht in NRC benadrukt

NRC plaatste dinsdag 19 juni mijn ingezonden brief over de werkgeversrol van een Raad van Toezicht, die nog vaak onvoldoende wordt ingevuld.

Aanleiding voor de brief was het verschijnen van het rapport over de bestuurscrisis bij het Stedelijk Museum. De onderzoekers spreken van een 'vermijdbaar noodlottig ongeval'. Voor mij aanleiding om op zoek te gaan naar dat vermijdbare deel. Daar is immers ruimte voor verbetering.

De verbeteringsruimte zit hier bij de werkgeversrol van de Raad van Toezicht. Als je een 'topper' aanneemt als bestuurder, dan straalt dat positief af op de organisatie. Maar er is ook een keerzijde. Want je kunt je tegelijkertijd als werkgever geremd voelen om met diezelfde topper lastige onderwerpen te bespreken. Over de mores en over voetangels en klemmen. Hij of zij staat op een voetstuk en het voelt ongemakkelijk om betrokkene daarvan af te halen.

Wij mensen schijnen een voorkeur te hebben voor 'nietsdoen', boven 'ingrijpen'. Maar zeker bij een publieke organisatie is afstand houden en nietsdoen risicovol. Want zodra daar rook wordt gesignaleerd, is het vuur al niet meer te doven.

Mij intrigeert de schijnbare koudwatervrees bij toezichthouders om het gesprek aan te gaan met hun bestuurder. Waar komt dat door? En hoe is die terughoudendheid te doorbreken?

Lees hier de brief op de website van nrc: https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/19/brieven-a1607064

Marianne geeft workshop besluitvorming bij De Broekriem

Als je maar lang genoeg werkt maak je alles een keer mee. Zo zat ik een jaar of acht geleden 'in between jobs', zoals je dat toen hoorde te noemen. Een prikkelende periode met een helder doel: een nieuwe baan vinden, passend bij wat ik op korte en langere termijn wilde bereiken.

Om die nieuwe baan tot stand te brengen, moest ik vanzelfsprekend aan de slag. Al snel zag ik een link met acquisitie en sales. De kneepjes van dat vak had ik jaren daarvoor bij Randstad geleerd. En zo'n gestructureerd en doelgericht plan past mij als een jas.

Maar de omstandigheden waren veranderd. Sociale media bestonden in mijn Randstad-tijd nog niet. En voor een representant van de 'late majority' was LinkedIn nogal een drempel.

Bas Westland werd mijn held. Om twee redenen. Hij ontmythologiseerde de werking van LinkedIn, waardoor zelfs ik er mee uit de voeten kon. En hij deed dat voor werkzoekenden, eens per maand, voor niks. Ik vond dat heel bijzonder en besloot direct, dat als ik zelf ooit iets zou kunnen betekenen voor werkzoekenden, ik er ook zou staan.

23 mei is het zover. Dan deel ik mijn kennis op het gebied van besluitvorming. Deze keer niet met een opdrachtgever, maar met werkzoekenden. Tijdens een workshop van DeBroekriem, in Amstelveen. Ik heb er zin in!

Sfeerimpressie Tweede IJ Consulting Lenteborrel

Een geleende ondergaande zon, een bloedstollende dorpse loterij en 'rescue-soep' van Instock. Maar vooral een rijke mix van leuke en interessante mensen, die er vrijdag 23 maart bij mij aan het IJ een sprankelende Lenteborrel van maakten. Renate Buschman van BLINKfotografie was die dag de fotograaf. Haar foto's geven een mooie sfeerimpressie.

Parool plaatst opiniestuk over Raad van Toezicht

Vrijdag 1 december plaatste het Parool paginagroot mijn opiniestuk over de scherpere blik die nodig is bij de samenstelling van een raad van toezicht. Aanleiding voor mijn artikel was een eerder stuk in het Parool over de rol van de raad van toezicht bij het Stedelijk Museum. Verschillende voorbeelden in dat stuk lieten namelijk precies zien waar het aan schort bij de samenstelling van zo'n raad. Want op deskundigheid, diversiteit en onafhankelijkheid is nog veel te winnen. In mijn artikel zoom ik daar verder op in, aan de hand van de volgende drie vragen.

Hoe kun je toezicht houden als niemand in de raad weet hoe een museum geleid moet worden? Hoe krijg je scherpte in de discussie als de leden van de raad vooral uit de enigszins gesloten wereld van kunst, boegbeelden en beroepsbestuurders komen. En hoe kun je vrij en adequaat handelen in lastige omstandigheden als je een persoonlijke afhankelijkheid voelt bij de functie?

Drie vragen die bij besluitvorming over de samenstelling van een raad nadrukkelijk meer aandacht nodig hebben.

Lees hier het hele artikel:

https://www.parool.nl/columns-opinie/selectie-raad-van-toezicht-stedelijk-moet-scherper~bb8397f3/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F

 

Inspirerende mensen op de Lenteborrel van IJ Consulting

De foto’s van de IJ Consulting Lenteborrel laten goed zien hoe een divers gezelschap zich al snel als vanzelf met elkaar verbonden voelt. Het was een fantastische manier om iedereen te bedanken voor hun bijdrage aan de groei van het bedrijf. We genoten van de zon, van het gezelschap en van de soep van Mike!