Meestal zit ik niet om woorden verlegen. Maar hier werd ik stil van.
De afgelopen dagen begon het nieuws van vorige week onder mijn huid te kruipen. Onrust en bezorgdheid, dieper dan anders.
Ik kon het niet goed duiden. Behalve dat het met 'de staat van onze democratie' te maken heeft. Alleen voelen die woorden wat ongemakkelijk en beladen. Want ik ben wel een betrokken burger, maar heb hier niet voor doorgeleerd.
Mijn bezorgdheid werd op verschillende manieren getriggerd, maar het meest door wat ik las over de oorsprong van de impeachmentprocedure in de VS. Dat die eeuwen geleden in de grondwet was gekomen, met als doel de democratie te kunnen beschermen tegen een te dominante (presidentiële) macht. Peilingen en polarisatie hebben het middel nu monddood gemaakt.
En toen kwamen er zondag ineens woorden voor mijn zorg. Herman Tjeenk Willink, Minister van Staat, vertelde in 15 minuten glashelder hoe het ook bij ons draait om evenwicht tussen macht en tegenmacht. En wat er gebeurt als je daar niet alert op blijft.
Verplicht college. Om stil van te worden. En daarna in beweging te komen. Kijk hier naar Buitenhof