ING, Jeroen van der Veer en Ralph Hamers. Alle drie uitgebreid in het nieuws de afgelopen dagen. Genoeg reden om het er dan maar niet meer over te hebben. Maar mijn 'barensnood' was te hoog. Want de eigen verantwoordelijkheid van beslissers werd wat mij betreft nog te weinig belicht.
Jeroen van der Veer zei een paar jaar geleden dat zijn kinderen hem bij de les hielden. Misschien ben ik te naïef geweest, maar ik geloofde hem oprecht. Dat maakt mijn teleurstelling nu des te groter. De luchtige toon waarmee hij zijn beslissing toelichtte voelde bijna aanmatigend en inhoudelijk nam hij niet zelf de verantwoordelijkheid. De 'norm' en 'marktconformiteit' presenteert Jeroen als het geldende systeem, zo werkt het nu eenmaal. Maar niemand schrijft je dat voor. Je kunt ook gewoon je eigen keuzes maken.
De persoonlijke verantwoordelijkheid van Ralph Hamers kreeg nog minder aandacht in de media. Terwijl hij als CEO ook had kunnen besluiten dat zo'n substantiële salarisverhoging ongepast zou zijn en vooral niet nodig. Daarmee had hij een goed afgestelde antenne aan de buitenwereld kunnen tonen. Een belangrijke kwaliteit voor een CEO.
Wat een gemiste kans dat er niet zorgvuldiger is gewikt en gewogen. Buiten de eigen bubbel.