Naar aanleiding van een artikel in de Volkskrant over statushouders bij NS (3/11) schreef ik een ingezonden brief.

Hoewel ik blij wordt van het feit dat zij nu eindelijk ook worden gezien als potentiële medewerker voel ik toch ook ongemak. Want 'nu de nood aan de man is' kan het in een keer wel.

Het risico is dan ook groot dat zij (en ook andere 'bijzondere' medewerkers) zich tweederangs medewerker blijven voelen, omdat er geen 'gewone' medewerker meer te vinden was.

En dat is een pijnlijk gevoel, wat een prettige, productieve en bestendige werkrelatie kan ondermijnen.

Lees hier het hele stuk..