Bij de toeslagenaffaire krijg ik niet alleen buikpijn bij de drama's van de gedupeerden, maar ook steeds meer als ik denk aan al die 'gewone mensen' die bij de Belastingdienst werken. En als burger word ik daar vervolgens weer onrustig van.

Vandaar dit opiniestuk in Trouw, waarbij ik me richt op de tot nu toe beperkte aandacht voor de medewerkers van de Belastingdienst in de berichtgeving. Ik zoom in op de verleidelijke en begrijpelijke reflex bij de leiding om daadkracht te tonen, als er iets ernstigs aan de hand is.

Daadkracht waar vooral de buitenwereld om vraagt, maar die het probleem eerder vergroot dan oplost. Met alle risico's van dien.

Lees hier het stuk.