Stadse fratsen?
Is er sprake van een kloof tussen stad en platteland/ Tussen Randstad en provincie? Tussen de ‘elite’ en het ‘volk’? Of wordt die vooral gecultiveerd door politiek en media? En wat is dan het tegengif? Ik schreef er een stuk over in FD Persoonlijk, het weekendmagazine van het Financieel Dagblad.
Heb jij je ‘bagage’ al van huis uit meegekregen? Of ben je, net als ik, een kind van het verheffingsideaal? Grote kans dat we dan intussen samen tot de ‘culturele elite’ behoren.
Het is een term die voor mij nog altijd ongemakkelijk voelt. Maar met een academische opleiding, een succesvolle loopbaan en een nieuwsgierige geest kan ik er niet om heen. En dat levert dubbele gevoelens op.
Want je kunt het meisje wel uit het dorp halen, maar het dorp niet uit het meisje.
Ik wind me dan ook behoorlijk op over die zogenaamde kloof tussen stad en platteland. Een kloof die in belangrijke mate door politiek en media wordt gecreëerd. Want tegenstelling scoort. En als we het maar vaak genoeg horen gaan we er nog in geloven ook.
Terwijl er heel veel mensen zijn zoals ik. Die zich verbonden voelen met stad én provincie.
Zo’n gecreëerde tegenstelling zet mensen tegen elkaar op en ondermijnt het sociale weefsel van de samenleving. En dat tij wil ik keren. Op een vrolijk-avontuurlijke manier. Samen met jullie.
Daarom schreef ik onderstaande uitnodiging. Aan iedereen die tot de ‘culturele elite’ behoort. Omdat ‘adel’ verplicht.
Want die kloof is namelijk niet alleen een politieke pennenvrucht. Onderzoek laat zien dat met name academisch geschoolden nauwelijks meer uit hun bubbel komen. En als we ons niet uit elkaar willen laten spelen, moet de hand dus in eigen boezem. Moeten we weer actief de verbinding zoeken.
-> Waarom zetten we onze open en nieuwsgierige houding, onlosmakelijk verbonden met culturele interesse, niet wat breder in? Waarom gaan we niet actief op zoek naar nieuwe ervaringen in omgevingen die we nog niet kennen, buiten onze gebaande paden?
-> Waarom tonen we niet wat meer interesse en waardering voor zogenaamde ‘volkse’ tradities? En waarom proberen we hun betekenis niet beter te begrijpen?
-> Waarom onderkennen we niet dat smaken kunnen verschillen, maar dat dat de waardering voor het plezier of het gemeenschapsgevoel wat iemand ergens aan beleeft niet in de weg hoeft te staan? Dat gemeenschapsgevoel ook ‘mooi’ is, een eigen 'schoonheid' heeft.
-> Waarom doen we af en toe niet wat minder ‘ingewikkeld’ over kunst en cultuur? En waar is onze gezonde zelfspot gebleven?
Kom op mensen, uit je comfortzone en op avontuur!
Lees ter voorbereiding nog even mijn stuk in FD Persoonlijk (voor een beetje huiswerk draait de cultureel-geïnteresseerde immers zijn hand niet om) en geniet vooral van de prachtige illustratie van Cyprian Koscielniak. Een treffender beeld bij het verhaal had ik niet kunnen bedenken.
Het artikel is te lezen via het FD. Maar als je geen abonnement hebt kun je hier de pdf lezen. .