Het was de dag nadat ik de laatste bladzijde van dit fascinerende boek over Blokker had omgeslagen. Blokker werd verkocht, zo meldde de familie. Geen toevallige samenloop van omstandigheden. Maar een logisch slot van een leerzaam verhaal.

Het boek is verplichte kost voor (toekomstige) leiders en toezichthouders. Omdat het feilloos laat zien hoe een leider kan vastlopen in zijn eigen succes. Door onvoldoende open te staan voor wat er om hem heen gebeurt. Voor de ontwikkelingen zelf en voor de adviezen van anderen.

Toeval of niet, in het FD liet Korn Ferry afgelopen week zien dat ook een flink deel van de huidige leiders onvoldoende is voorbereid op wat er op hen afkomt.

Al associërend landde ik weer bij Randstad, zo'n twintig jaar geleden. Als districtsmanager was mijn belangrijkste selectiecriterium: is hij/zij bereid en in staat om te leren.

Leiders worden traditioneel vooral op 'ervaring' geselecteerd. En door een succesvolle leider ook nog op een voetstuk te plaatsen, creëer je onbedoeld een fuik. Die leider zegt niet meer dat ie iets niet weet of kan en de toezichthouder durft zijn of haar geschiktheid steeds minder aan de orde te stellen.

Zou de bereidheid en het vermogen om te leren niet ook een van de belangrijkste selectiecriteria voor leiders moeten zijn?